De vrijheid van het onbekende

Wie ben je? Misschien slechts een deel van een groot geheel?
Je gaat immers naar je werk, je gaat naar school, zoals zovelen.
Je hebt een beroep of wordt een beroep, een product, anoniem.
Je bent iets, maar tuurlijk, je bent ook meer. Maar wat? Wie?

In het openbaar vervoer zie je mensen, onbekenden, veel, vaag.
Wie is de persoon die vandaag naast je komt zitten?
Misschien praat je niet met die persoon, waarschijnlijk niet,
maar toch; een glimp en je hebt een indruk, maakt een oordeel, een verhaal.
Die persoon, die voor even in je gedachte was, verwijnt weer,
zonder dat je weet waar naartoe en waarom.

Anonimiteit en vrijheid, voor hen, voor jou, voor jouw verbeelding.
Dit is wat ik graag vast wil leggen in mijn foto's; een schim, spoorloos,
misschien daarna vermist, misschien door iemand gemist, wie weet?
Jij bedenkt, je vult in, of je nou wil of niet, toch? Ik wel.

Wat mij opvalt aan stations is dat dit plekken zijn waar weinig mensen met elkaar praten.
Veel mensen leven in hun eigen wereldje en dit fascineert mij.
Ieder gaat zijn eigen gang, dat is oké. Iedereen komt en gaat wanneer hij/zij wil.
De vrijheid van het onbekende, behoud van je eigenheid en anonimiteit.


Het voornaamste deel van mijn foto's heb ik rond verschillende stations genomen,
maar ik probeer ook op andere lokaties foto's met hetzelde sfeerbeeld te maken.